Sufiler der ki;
Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen "hç" ol!
Menzilin daima "yokluk" olsun!
Nasıl ki bir bardağı tutan,dışındaki o cam kısmı değil, içindeki boşluksa, insanı insan yapan da, "benlik" zannı değil, "hiçlik" bilincidir!

Ne alakaysa, bununla ilgi çok sevdiğim, güzel bir hikaye anlatmak isterim, izninizle... :)

Bir gün Neyzen Tevfik, bir müzisyenin cenazesine katılır.
Orada bulunanlar arasında o yörenin belediye başkanı da vardır. Neyzen Tevfik'i görünce biraz alaylı bir ifade ile:
"Sen kimsin" diye sorunca
Neyzen Tevfik de:
"Hiç" der.
Adam da gülümsüyor alay eder bir tavırla. Sonra Nevzen Tevfik ona soruyor:
"Peki, siz kimsiniz?"
Adam diyor ki:
"Filan yerin belediye başkanıyım."
Neyzen durur mu, devam ediyor sormaya...
"Peki sonra ne olmayı düşünüyorsunuz" der.
Adam: "Bilmiyorum, belki milletvekili olurum" der.
Neyzen tekrar soruyor:"Peki ya sonra?"
Adam:"Belki bakan olurum." diyor.
Neyzen: "Ya sonra?"
Adam: "Başbakan olabilirim" diyor.
Neyzen: "Ya sonra? diyor.
Adama: "Bilmiyorum, Cumhurbaşkanı bile olabilirim." diyor.
Neyzen: "Peki ya sonra?" der.
Adam diyor ki; "hiç!"
Neyzen Tevfik yüzüne taktığı tebbessümle diyor ki: "İşte ben sizin geleceğiniz o konumdayım şu anda!"

İşte "hiç" olmak böyle bir şey...

Bu devirde "evliyalar yok" diye üzülmeyin, çünkü hala varlar...
Nasıl mı?
"Çocuklara bakın!" Onlar buluğ çağına erene kadar tam bir evliya gibi yaşarlar...
En basiti; ağzındaki lokma bitmeden, ikinci bir lokmayı veremezsiniz onlara, almazlar çünkü!


Sabaha, huzur oldu şiiriniz...

Ömrünüze bereket Abdulkerim Bey...

Nicelerine inşaAllah...

Hocam milli manevi havamıza kattığınız değer
Her türlü taktirin üstündedir.

Sevgi ve saygılarımla.

İnsan sevdiğiyle beraberdir. Kaleminiz daim olsun selamlar