Kronik nidalar parçalıyor geceyi

Odamda bir pagoda sessizliği

Paradigmalar yaratıyorum umutlardan

Bir neyzeni duyuyorum uzaklardan

Lavanta kokulu sabahları özlüyor gözyaşlarım

Nihilist kavgalar büyüyü bozdu

İçinde sen olan öyküleri özlüyorum

Palamarsız gemilerde bu kaçıncı gece

Seni müjdeleyen deniz feneri nerde…



Sildim ben’e dair her sesi

Erkekçe öfkelerimi bile

Sen oldum sensizliğe inat

Artık senin gibi aceleci ve telaşlıyım

Sana geldim sevgilim sana

Toroslar ne ki, Etna’dan daha sıcak dudaklarım



İyi ki sana sürgünüm

Beni tutukla yeşil gözlerinde

Yüreğinle sar

Ellerinle şiirinle sevdanla sar

Sar beni sevgilim

Sar sar…

Adamca kükremelerime bakma

İçimdeki çocuk sana aşık

Sana ölür içimdeki engin

Poseidon ne ki Mevlana’dan daha insanım sende



Yokuşlar sarp yokuşlar ahraz

Çıkmazlar kör ve sağır

Sorular cehennem tokatlar kurşun

Bedeller ağır bedeller töre

Acılar zaiket-ul mevt

Duvarlar özlem duvarlar sensizlik

Yıllar öldü yollar bunak

İşte ben işte satır başları….





Kanıyorum hala hüzün hüzün

Sar daha sıkı sar

Dudağınla kokunla sar

Kadınlığın onarsın yaralarımı

Kadınca sokul

Öp dokun onar

En çok da gözlerimle seviş

Anla hisset ama sorma

Sorma

Sar sadece sar …


ENGİN MASUM

1 Haziran 2008



Pagoda: uzakdoğuda tapınak adı

Paradigma: dizi

Nihilizm: hiççilik

Palamar: gemi halatı

Poseidon: İrlandalı bir halk kahramanı,

yunancada deniz tanrısı

zaiket-ul mevt: ölüm acısı
Ahraz: sağır ve dilsiz