Memleketten İnsan Manzaraları
I
Kirli gömlek ve yırtık pantolonla, Üstelik borçları da varken tonla, Bu günü ve yarını fikretmez de, Konuşur durur, elde telefonla II Patron ile açıldı da arası Terk etti işi, sanki tam sırası Bırakın kirayı, elektriği de Kalmadı cepte çay-şeker parası III İçer demli çayı, bir de sigarayı Açar yemeklerle iyice arayı Seçemeden dünyada akla karayı Yıkılır kafeste sırma can sarayı IV Okula gider, hem de dershaneye, Hürmet boldur, zat-ı şahaneye, Vermez de derse, hala kendini, Başvurur yine, bin bir bahaneye. |
Öyle yerinden ki dizeler,
Başka söze ne hacet,
Hata ediyorsam Allah Affetsin,
Bu yazdığınızı birebir yaşadım, ben memurum ihtiyaç sahibi olduğuna Allah şahit çok inanmadım ama ekmek parası deyince yüreğimiz yumuşar ya hemen, küçük çocuklarıda var bahse konu ettiğim insanın, çocuklarına bir şeyler alacağını söyledi, bende çıkarıp gücüm mukabilinde bir miktar nakit verdim, sen git cep telefonuna kontörmü? kontur mu onu al. Değerli kardeşim öyle güzel izah etmişsiniz ki, avareliği ve duygu sömürücülerini alkışlıyorum
Sağlıcakla kalınız.