Ağır ağır çöker gönlüme hüzün,
Tepelerden güneş batarken Anne.
Gurbette geceler ne kadar uzun,
Ağlarım bülbüller öterken Anne..

Yaylalar sapsarı bağlar tarumar,
Gönül ülkesinden göçmüş nazlı yar
Bahara ermeden gelmiş sonbahar,
Saçlarım ağarmış çok erken Anne..

Neden Anne neden bu çile bende,
Onulmaz yaralar kaynar sinemde,
Bütün dertlerimin devası sende,
Ağlama peşimden giderken Anne
............................................
ağlayan hep annelerdir ardımızda yaşamı yaşanmaz hale getiren çıkar politikaları
yalnızca insanların duygularında degil dünyanın dengesinide bozarak yaşamın özündeki insanıda
soyutlayarak bitirmiştir paylaşmanın çıkara döndügü toplumlarda bireysel pıroplemler kader degildir
yıllar önce yapılan çıkar politikaları gelecegimizi nafakamızı elimizden çalmış durumdadır
her nekadar hüzün şiiri olsada verilen mücadelede yaşama adına saf tutmuş yürekli insanlara selam olsun
başarılar şairim
insanları bu hale getirip düşündürenler utansın ama nerde utanmazlar

gurbeti yaratan biziz...
bizi örten geceyle barışmanın zamanı geldi de geçti şair...
........