TEVEKKÜLŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İnsan ömrü, doğduğu kaynaktan denize akan suya benzer. Hayat dediğin doğum sonrası ölüme yol almak değil midir? Neylersin yazgımız bu. Ne değişir ne değiştirilir. Şiir, bu gerçeğe rıza veya kabullenmenin ötesinde tevekkülü anlatır.
Bütün gün dolandım ama nafile
Gölgeler de uzak hatıramızdan! Soluk bir kiremit, söyler gerçeği Düşlerden öteye ömür bir yalan… Kaç vakit daldırsam suya avcumu Bahsetmedi senden denizin kumu Nedense hayalin büktü boynumu Boğuk bir çığlıktı martı sesleri… Öğütür zamanı değirmen taşı Vadesi gelenin sorulmaz yaşı Dünyada kalırmış sıcacık aşı Hayat bir seraptır kızgın çöllerde… Gelinlik yerine giymiş kefeni Üç kulaç mezara sığmış bedeni Döner mi sanırsın koyup gideni Çaresiz isyanla boğuldu sesim… Her nefis tadacak bir gün ölümü Dünyada yaşanan ömrün bölümü Toprağa bıraktım gonca gülümü Vuslata ermeden bu hasret niye? Tevekkül eyledim Hak’tan gelene Danışmak isterdim sırrı bilene Yaşarken hazırım kutlu şölene Buruk bir hüzündü gün batımları… |