BİR AKŞAM ÜZERİYDİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yine o düşünmeye daldığım günlerden bir gündü.Pencere kenarında sevdiğim kızı bekliyordum.Şiirin başladığı gibi bir akşam üzeriydi.Karanlığa yaklaşıyorduk.Dışarda insanları görüyordum.Güneşin insanların iyi kötü yanlarını yansıttığını görüyordum.O anda kalemim elimdeydi.Önümde küçük kağıt vardı.Üstüne işte okuduğunuz dizeler döküldü.Kalemim dur diyince hava kara kararmıştı ama bir eksik vardı. Yanımda yine o sevdiğim yoktu
Bir akşam üzeriydi
Martılar yeni evlerine gidiyordu Bir akşam üzeriydi Mutluluk için yarşanlar vardı Güzellikler yoktu Çirkinlillerle doluydu caddeler Umutlar tükenmişti Umut denen şey neydi? Onu da bilen yoktu Bir akşam üzeriydi Güneş batıyordu Üzülüyordu Üzüldüğünü belli ediyordu Çünkü aydınlatması azalayordu Bir akşam üzeriydi Karanlığa yaklaşıyorduk Bazıları gibi üzülecek değildim Mutluluktan uçuyordum Çünkü geceyi seviyordum Gece karanlığını biliyordum |
mustafa kacalın tarafından 5/31/2008 4:14:30 PM zamanında düzenlenmiştir.