BİR TEBESSÜMLÜK HAYAT…
BİR TEBESSÜMLÜK HAYAT…
Bir gün inşallah O tebessüm de alırım senden. .On parmağımı birbiriyle birleştirdim, İki işaret parmağımı onlardan ayrı birleştirdim Seni hedefime aldım. .Sana mı? Yoksa kendime mi? Bu sitemlerim Çok belli değil ama İçimdeki bu taşkınlığın durdurmanın bir yolu olmalı Hırçınım, Öfkeliyim, ama sakinim. .Savaş içerisinde değilim, Barışla oldum olası barışığım. Kızıl benizli çocuklar gibi hep haşin ama hep kendi içinden kendi yatağına akan nehirler gibiyim… Öfkemi sindirmek, korkularımı dindirmek için Sakin görünmek alışkanlık oldu bende. Bu çok gereksiz bir durum bunu da biliyorum ama bazen, bazen, sanki tüm kötülüklerin nedeni benmişim gibi hissediyorum. Tüm yoksullukların da sebebiyim. Uyum konusunda da zorluklar çekiyor, Kendimi soyutlamış, uzaklara gitmişim sanki Yalnızım ve her şey çok gerilerde kalmış, hiç olmamıştı ki bende bir bütünlük, deyip, derdi kederi içime alıyorum Kendimi yine kendimle kapatıyorum. Bu yetmiyormuş gibi, üstüne üslük bir de küsüyorum nedensizce. . Bazen de aferin sana, alkışla kendini duyulsun alkışlarının sesi ve kendine yarattığın bu karanlık dünyada nasıl mutlu olduğunu görsün herkes. Ben hala buralardayım, Bir adım yol alamamışım meğer desem de kendime, Durum hiçte öyle değil. Çok dağlar aşıldı, Çok yollar katledildi ama Benim içimde ki o çocuk hiç büyümedi, Sanırım büyümeyecekte. İşte hayat, bunun içindir ki, Çöl ellerini yakamdan aç yollarımı, Benim yapacak çok işim var daha Ve bırak beni, ben yoluma devam edeyim, Bunu ne kadar hak ettiğimi, Sen de çok iyi biliyorsun Hayat, artık bırak beni gideyim… Gündüz Yavuz.. |
Yüce duygularınız kutlu ve mutlu olsun…
Şiir ruhun gıdası…
.................................................... Saygı ve selamlar..