Kelebekler kozadan çıkar,
Güzellikte, saflıkta,
Hayatı hiç umursamazlar,
Yaşam onlara anlıkta....

Biliyorlar dünyayı,
Gelip sonra gidecekler,
Onların asıl yuvaları,
Mis kokulu çiçekler...

Duygular düşünceler kapsamaz,
Yok benliğinde görmek,
Uçmanın sükunetini yaşar,
Gayesi;
Yaşarken,
Görmek, hissetmek ve ölmek...

Çiçekler etrafında başka,
Işıkta ise olur merdane,
Döner keyfince ,
Yolları tek, bakış açıları tek, bir tane...

Aşkı yaşamak, hissetmek,
Polenlerden oluşur,
Güne "Merhaba" der, çiçeği görür,
Üzerine doluşur...


Kelebeğin bu yaşamının anlamı,
Hayatının özüdür,
Yeni güne başlarken,
Güne “Merhaba “ demeliyiz,
Bize bıraktığı değer,
İşte bu, gizemli sözüdür!...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.