İSYAN
umut çiçeğim yeşerse keşke
ve bir hayat doğsa avuçlarından yüreğime... ölüm dururken başucumda, dokunulmazlıkla sırlaşan ir gerçek gibi kabullenemz onu bu yeniden doğmaya hayata inat koşmaya susayan ruhum dizlerim kanarken bu ıssız yolda onca düşüp kalkmalar gelir aklıma sonra bir perde gibi iner gözlerimden karanlığın içinde yanlızlık. sonuna gelmek istemezken aslında sonu yaşıyor |