Keşke köylü olsam
Yalandan, riyadan uzak
Hep temiz kalsam
Ayağımda kara lâstik
Koştursam yamaçlarda
Çifte koşsam öküzleri
Tohumu toprağa savursam
Binsem bir karakaçana
Pınarlardan su taşısam

Keşke köylü olsam
Gamsız, kedersiz
Hiçbir şeye aldırmadan
Önümde hayvan sürüleri
Meradan meraya
Ormandan ormana uzansam
Bir ıslıklı türkü tuttursam
Çamların arasında
Ciğerlerime kadar solusam

Keşke köylü olsam
Tek derdim arpa, buğday olsa
Sonbaharda ekip yaz sıcağında biçsem
Doldursam ambarlarımı tıka basa
Ayırsam sapla samanı
Kış boyu ayaklarımı uzatsam
Keşikle el versem komşulara
Aydan aya girsem kalabalığa
Gürültüden patırtıdan uzak yaşasam

Keşke köylü olsam
Eksem bahçeyi bostanı
Ağaçta yeşil ırmakta mavi kalsam
Tohumu toprağa, toprağı suya bıraksam
Meyveye dursa ağaçlar
Onları huzurla toplasam
Eylül girerken tepelesem üzümleri
Köpüğü dışarı taşan
Pekmez kazanları kaynatsam

Keşke köylü olsam
Güneş batarken uyusam
Gün doğmadan açsam gözlerimi
Tek derdim yaşlanmak olsa
Çeşme başında beklesem aşkımı
Ucu yanık mektuplar yollasam
Yârimin hayaliyle
Girsem doğanın koynuna
Hiç çıkmasam...

Keşke köylü olsam
Soğuk havalarda
Koysam tarhanayı kazana
Buharı üstünde içsem doya doya
Kar küresem toprak damlardan
Soğuk sızan yerlere
Çamur sıvasam
Kirmen eğirsem, halı, kilim dokusam
Kara kışa kafa tutsam

Keşke köylü olsam
Kaşık saplasam
Tereyağlı bulgur pilavına
Kırsam bir baş soğanı
Bozkırın tezenesi çalsa radyoda
Bozkırlarda haykırsam
Kavalımın sesini duyursam
Saçları belinden akan güzele
Bir ömür tutsam ellerini hiç bırakmasam

Keşke köylü olsam
Dokunmasa elim harama
Yalana hilafa başvurmadan
Bir bebek masumiyetinde
Gülücükler saçsam
Buram buram dağçayı
Buram buram kekik koksam
Dağdan ovaya esen rüzgârda
Milletin efendisi kalsam...

ŞAİR
MURAT ÖLMEZ