İnsanların; Evrensel ve Ulusal, ortak yaşamlarını, ortak hak ve hukuk cerçevresinde, sonsuza dek yürütülmesi için. Bağımsız bir sisteme ihtiyaç duyulmuştur.

Oluşturulan bağımsız sistemin adı; Demokrasi dır, insanca yaşamın, Evrensel sembolu olarak tanımlanmıştır.

İnsanı yaşam kaynağı duygular ( Sevgi, Aşk, Mutluluk ) gibi enerji kaynakları Demokrasinin verdiği hak ve özgürlükle beslenirler.

Doğru ve sağlıklı beslenen duygular; Ömrün uzamasına, Neşe nin devamlılığını, Sevda nin, kıymetine can verir.

Şiir de insan isimlerinin geçmesi, ile okul arkadaşları arasındaki diyalogla tanımlanmıştır ve istenmeyen yaşamın düzlüğe çıkması için.
Demokrasinin gelmesi gerektiğini ve uğruna kan dökülme pahasına, özlem duyulduğu vurgulanmaktadir.

Teşekkür ederim Saygilarcsunarim

AMA BEN


Demek ki;
Nasip değilmiş,
Arzuladığım, düşlediğim,
Zaman diliminde,
Seninle kucaklaşmak .

Olsun;
Buna’da şükür,
Varlığına, kudretine,
İnanmakta, yeter bana.

Muhim olanda bu’ya...!!

İsyan etmiyorum;
Umutsuzlukları,
Getiren zamana.

Zaten;
Bir fırsatta değildi’ya,
Sıradan bir zaman,
Sıradan bir gündü.

Boş ver...!!

Sahiden üzülmedim;
Birazıcık, gözlerim buhulandı,
hepsi bu..

İçimi çektiğime aldırma;
Elimde değil, ne yapayım,
Seni, seni, çok seviyorum..

Doğrusu;
Son günlerde,
Çok duygusal oldum.

Bu duygusallığım;
Beni, tedirgin ediyor.

Sanki;
Bize, bir şeyler, olacakmış gibi,
Bir his var içimde.

Varsayımda olsa;
Korkuyorum işte,
Korkuyorum bağışla ...

Bugün;
Seni, garda çok bekledim.

Sen gelmeyince,
Sıkıldım dışarı çıktım.

Aziz ıstanbul;
Sokaklarını ve sokakta’ki,
Dostlarımızı, arkadaşlarımızı aradım..

Bakırköy‘e,
Özgürlük meydanına indim.

Sevinç ile Umut’a , rastladım..!

Çok mutluydular;
Doğrusu, kıskanmamak,
içten bile değildi.

Rahatsız etmek, istemedim..!!

Onlara;
Görünmeden,
Oradan ayrıldım..

Beyoğluna gedim..!

Kafeler;
Mağazalar derken,
Gün batımında,
Bir pavyona uğradım.

Birde ; ne göreyim,
Aman Allahım, aman Allahım...!!

Bizim Ömür;
Oradaydı, perişandı,
Yıkılmış bir masaya,
Içiyordu garibim.

Çaresizliği;
Yudum, yudum içiyordu..

Yanına sokuldum,
Önce tanımadı.

Sarhoştu;
Sonra fark edince,
Sen ha deyip,
Boynuma sarıldı.

Ağladı; içli, içli
Ağladım içim, içim..!!

Seni çok ozlemis;
Ne zaman gelir’ ki, dedi.

Tekrar; Tekrar,
Seni ve diğerlerini sordu..

Konuştuk;
Ordan, buradan,
Birde, memleketim şarkısından.

Derken;
Derdi belirlendi, şişeden..

Çok uzun;
Yıllar olmuş,
Neşe’yi kaybedeli.

Çok üzüldüm...!!

Düşüne biliyormusun .?

Neşe;
Ömürden ayrılmış,
İnanmak, çok zor çok.

Dayanamdım;
Konuyu değiştirip,
Arkadaşları ve dostları sordum.

Hani;
Hayalleirmizi süsleyen,
Duygu’muz vardı’ya ?,
Riya ile; nişanlanmış..!

Ne tuaf değimli. ?

Yıldızları;
Hiç barışmazdı,
Hep, kavga ederlerdi.

Kim bilir; şimdi, ne haldeler..!!

Birde ;
Can vardı, hatırladınmı..?

Garibim;
Çökmüş, Can bitmiş,
Şimdi, yorgun ve Sevda’ya, gücenmiş.

Yani; Özleme, aşık olmuş...!!

Artık;
Kader yoldaşı,
Olmayacakmış.

Sevda’yı unutup,
Özlemi düşünüyormuş..

Duyuyorsun değimli. ?

Farkında mısın. ?

Yokluğun;
Bizi darma, duman etmiş..

Neler oluyor; Bizlere,
Anlamıyorum ki..!

Korkuyorum işte;
Yani, korkuyorum, korkutuluyormuyum.

Sen; Geleceksin diye..!!

Bir gün;
Sokaklar kan kokulu,
Kan pazarı olacak mış. .

Yoksa;
Sen, hiç, gelmiyecekmisin. ?

Yani, kavuşmayacak mıyız. .?

Belki’de;
bizde, ayrılacağız, öyle mi...?

Ama ben;
Seni; çok, çok seviyorum.

Sevgili, Demokrasi..!!




Bilent ATALAY
25 / 05 /1994
İstanbul