Tarifsiz Varoluş
Tılsımını yitirmiş bir arayış,
Buğulanmış camdan gökyüzüne bakmak gibi... Sonbaharın rengine bürünmüş bir yaz, Yolunu kaybetmiş kırlangıçlar gibi... Tarifsiz bir varoluş mudur yaşamak? Mevsimsiz bir yaz mıdır sonbahar? Hissetmek adına ne varsa Sığdı kalıplarına tariflerin. Hislerin kirli kalıplarıyla sevgiyi öğrenen, Anlar mı bulutları kirpiklerinde taşıyan yalnızlığı... Kalabalıklaşan yalnızlık iyidir, Yalnızlığı kabalığıyla örten incelikten! |