izdiham!
Uzun bir yolculuktu süren
Huzurumuzu birdenbire bölen O korkunç günü öğrendiğimde Kapımızı çalmıştı acılar Dudaklarimda sessiz çığlıklar İçimde bir izdiham Boğuluyordum istanbul Başlamıştı yalnızlıklar Lanet hastalığa isyanlar Diller susmuş gözler boş bakıyor Kader tokatını usulca atıyor Farkına vardığında vakit geçmiş oluyor Yağmur sesleri durmuyor Ruhumdaki yangıni söndürmüyor Sonbahara hazırlamış hayat Baharlarınla kandıran dünya Acıtan hatıralar ne çok anılar Medet umarken tanrı dan Bir umut bir umut istesemde Çaresizlik tesellisiz,! Oya Gedik İst Suadiye |