Gümüş Tellerden Hüzün AkarSen ki, o gümüş hüznü Gözlerden zülüflere akıtansın . Belki bir anlayan olur mu diye, Tel tel ağıt yakansın saçlarına. Oysa kalpler renk körü bilmez misin? Baştan ayağa kına yaksan da Sonra kara fikirlere hüküm giyersin Tel örgülerle... Sen iyisi mi bulutlara yasla başını Belki maviden günler akar tarağına Gümüşten güller açar yüzünde Kim bilir; O zaman İşte o zaman Saçlar dökülünce ayırt olur Kim sevdi Kim sever gibiydi Önünde kalır akla kara Berber olan varsa ayıra ! Ah Mevla’m ah , Lafla peynir ekmek yedireni değil de İnsanlığa feda edilen yaşamları kayıra... Gülsen Dede |
Şiir; Şiirin güzelliğinin kanıtı...
...................................................Saygı ve selamlar..