YAGMUR MASUMİYETINDE
İçimi çeke çeke ağlamak istiyorum
düşer mi küskün damlalar ellerime bilmem öyle delice sevmeleri benim sevgim sakin bir deniz gibidir izin ver seni sevmeme yağan yagmur masumiyetinde Ölesiye seviyorum seni vazgeçemem bu can çıkmayınca bedenden bir çift gözde kayboldu benliğim yaşarım senli hayalleri gerçekleşmese de kalp çarpıntısı bilmezdim rutin kontrollerden çıkmıyorum şimdi aksatmadan alıyorum ilaçlarımı aşkın sesimi soluğumu kesti boşuna değil gözlerimin dalıp gitmesi Biliyor musun ben hiç yaşamadım bahar mevsimi alıştım artık kışlara elimi tutan bir elde olmadı saçımda dolaşan bir nefese hasretim daha ne kadar dayanır bu yürek bekletir misin beni kapında Hiç tattın mı sonsuz bir acıdır her bekleyiş kanar yüreğin en derinde dil susar gözler görmez olur sorgularsın kendini dersin kim bu aynadaki yıllar çok şey almıştır ne zaman vermiş ki aldığını geri bakışları öldürmez artık seni Ağlamayı unutmuş gözden ne bekliyorsun kalbindeki mührü de söküp at artık dinle huşu içinde susmuyor içimdeki çocuğun sesi sevdiğime inandıramadım bir türlü seni .... Refik 31. 08. 2018 İstanbul |
Kalp uslu dursaydı göğüs kafesine hapsolmazdı…
Şiir her zaman huzur verir…
.................................. Saygı ve Selamlar.