ne sabahı belli nede akşamı
şu dünyanın
yaşıyoruz işte bir nevi zaruriyeti
o gazabın
adını ne sen sor nede ben söyliyeyim
o yalanın
kul demişler kul etmişler haddi hesabı da yok
o korkuttuklarının,

akıl var fikir de var kullanmaksa hiddetinde
o azabın
çerçevesi yazılmış bir kere sıkarsa çık dışına
o kalıpların
ondan sonra yok,olamaz haddi hesabı işlenecek
onca günahların
cennetse hayal olur artık düş kalır cehenemse
tek mükafatın,

sanki borcumuz var gibi kurgulanmış şekli şemali
şu kainatın
bilemedeklerimiz açıklayamadıklarımız korku rüyası gibi
bu zamanın
tabi ki belli mi olur bir gün doğunca güneş hali
şu zifiri karanlığın
kaçacak delik araması hiçten bile değil o zaman
o güyanın,

buna kendi kendini eser etmekte derler
acizliği zavallılığın
tutturulmuş bir yol gidiliyor fark etmiyor hangi acının
hangi sızının
ilk önce içinde kurtarman gerek özgürlüğünü ilk şartı
insanlığın
yoksa ne anlamı kalır ne mantığı nede değeri
şu hayatın...

* Berlin,30.08.2018 *

Talat Özgen