Ben seni kaybetmekten o kadar çok korktum ki hiç kazanmamayı seçtim...ben seni öyle hep uzaktan sevdim...

Sırf içinde sen varsın diye sensizliği sevdim
Her cümlemde dönüp dolaşıp sana geldim
Ben seni her düşündüğümde kendimden geçtim
Ben kendimden çok seni sevdim

Ben seni sevmeye kıyamadım
Ben sana bakmaya doyamadım
Ben seni bir başkasının yerine koyamadım
Ben sana bir nasılsını bile soramadım

Sana olan aşkımı anlatmaya kalkıştım
Karşında dilim tutuldu nefesim kesildi
Senli düşlerimi satırlara dökmek istedim
Ne sayfalar yetti ne de kelimeler bitti

Ben seni hep içimden sevdim
Ben senin her bakışını her gülüşünü sevdim
Yanından geçerken gözüm gözüne deydi diye
Ben kaç gece heyecandan uyuyamadım

Ben sana baktığımda bir parça ben gördüm
Ruhumun her zerresinde bir parça sen buldum
Ben sena hasret kalmaktan bir çiçek gibi soldum
Ben ne yüreğime sığdırabildim aşkımı ne de ruhuma

Ben senden önce çok cesurdum
Şimdi herkesten korkak oldum
Evet sevdiğim ben seni kaybetmemek uğruna
Kazanmaktan korkar oldum