Kalbimden bile…
Hayatımın, içinde “sen olan”
Aylarından sonra Garip bir sessizlik kapladı günlerimi Aslında sessizliği seven Alışık bir adamım ama bu çok farklı, Bunu anlatmaya kelime dağarcığım yetmiyor. Dünya güzelim kelimeleri ne kadar çok sevdiğimi Ne kadar farklı kullandığımı en iyi sen biliyorsun Sana seni sevmeyle alakalı yazdığım onca şiirlerim. Bir sessizlik var dünya güzelim Ürpertici bir sessizlik var Çalan telefondan senin sesini Duyamayacağımı bilmek mi yapıyor bunu? Ellerimden uçup gittiğinden beri Telefon da hep sessizde gerçi Hala kimseyle konuşmak istemiyorum Kiminle bir şeyler konuşmaya kalksam İçimde sana dair hatıralar canlanıyor Onca güzel kelimeyi seninle özleştirmişim sanki Ne zaman onları kullansam Kokun geliyor burnuma, Genzimi yakıyor, yutkunamıyorum.. Şimdilerde ben, senden uzakta, Kapkaranlık bir sessizliğin içinde boğulurum Hani telefonuma bir mesaj gelecek “Gel” yazısını görecekmiş gibi bekliyorum Tereddütsüz şekilde karanlığı ve sessizliği yırtıp Kalbimle sana koşmayı bekliyor gibiyim Aslında o kadar yakınsın ki bana Elini kalbine götür simdi, Bak hissediyorsun attığını İşte sen bana kalbimden bile daha yakınsın. Sami Arlan.. |