O gün sevdiğimin kapısındayım
Ne adar kırılmış ki bana artık yüzümü
Dahi görmek istemiyor.....

Lakin o kadar çok kırılıyorum ki
Artık beynim onun haricindeki her şeyi
Siliyor. Yavaş yavaş cürüyor.

Zamanla her şey silinecek geriye sadece
Bu yazdıklarım kalacak.....

YÜREĞİMDEN BİR DAMLA

Bu son gelişim di.
Sen ki kendimi ifade
Etmeme dahi izin vermedin.
Kapı duvar.

Arkasında sen önünde ben
Zile basıyorum bir daha bir daha
Zilin fişini çekiyorsun sanki yüreğimden.
Sence çözümmü bu kaçışlar...

Kendince noktalarken sevdamızı.
Sen kapı arkasın da ağlar
Ben önünde ağlar
Belkide olmazarı yaşamaya kalktık

Lakin ben bu sevdadan kaçmadım
Senin gibi......
Sahi yüreğinde ki aşkı
Yaşanmış anıları bir çırpıda nasılda
Yok sayabiliyorsun...
Banada öğretirmisin...

Elimde bir demet çiçek
Kala kaldım kapında
Gözlerimden yaşlar süzülürken
İşte o an sevdiğim

Ruhum bedenimden çekiliyor
Ertesi gün bayrammış
Kimin umrunda
Sen kaçıyorsun hala

Hayallermiz vardı, gerçekleştiremediğimiz
İçimizde umudumuz vardı,
Geleceğe dair.

Artık karanlık günlerim var benim
İçerisinde sen olmayan
Bir gün
Bir gün mutlaka karşılaşacağız
Vuslat mahşere kalsa bile......


MUHAMMET KUBRA (GMAY)