BOŞA GECEN ÖMÜR
Ey benim çilekeş,ey kara bahtım
Yinemi ağladın sen başa döndün Tüketip ömrünü sevdan uğruna Hayelle yaşadın hep boşa döndün . Mecnunu yakan çöl seni dondurdu Başına baharda karlar kondurdu Bir Tufan geldide gülün soldurdu Mezarda dikili bir taşa döndün . Ağlama sızlama boşu boşuna Acımaz nankörler gözün yaşına Azrail dikildi yanı başına Kendince bahardin bak kışa döndün . Düşün ne verdinde ne kalmış elde Kırılmış dizlerin lal olmuş dilde Velhasıl ömrünün bu son deminde Gözlerden dökülen sen yasa döndün KÜRŞAT TAŞDEMİR |
nakış nakış örgüye hazır
kıvamında tatlı sert anlatımı
hoş bir paylaşım kutlarım
değerli şairi,