DEMİR ATTI BU GÖNÜL
DEMİR ATTI BU GÖNÜL
Vuslatı beklerken gamlandı yine Kızıl ufuklarda battı bu gönül Bir kadeh bir bade demlendi yine Hüzünlere demir attı bu gönül Hayatta kederi elemi derdi Selamı dağlara yellere verdi Ne cefadan bıktı ne sefa sürdü Derdine dertleri kattı bu gönül Kaybulup gidiyor sevda çölünde Divane türküler kaldı dilinde Gurbetin yolunda yürek elinde İçinde özlemle gitti bu gönül Sokak lambasının olduğu yerde Bekler durursun hayali serde Hani sevdiceğin nefesi nerde Düşünde sevdası yattı bu gönül Tükendi yılların günler kandırdı Her bakan mavi göz onu andırdı Bir aşk ki ateşi harı yandırdı Uğrunda tükendi bitti bu gönül Ö24/8/2018. H. Işık |