Mevsim yaprak dökse dönse de güz e
Bahara giden yol kıştaymış meğer
Asırı devirip gelsek de yüz e
Gönül on sekizlik yaştaymış meğer

Gölgeye gölgesi düşmez velinin
Önüne set konmaz sevda selinin
Ben diyen bencilin aymaz delinin
Zili zembereği boştaymış meğer

Çalınan mayanın özüdür kaymak
Ayıptır günahtır söz verip caymak
Üç beş kuruş edip dar güne koymak
İşte değil imiş dişteymiş meğer

Zalim istiyor ki damlada boğul
İstersen karşı gel istersen eğil
içi dışı insan olanlar değil
İyi oynayanlar baştaymış meğer

Bildim ki güzellik ruhu beşiğin
Cemale dalarsan geçer keşiğin
ilimsiz irfansız yanan aşığın
Zahirine düşü dıştaymış meğer

Bilal’ım meyletme boşumuş dünyam
Dirhem fazlasını kaldırmaz bünyem
Gelmişim geçmişim bir dünya künyem
Üç beş harf oyulmuş taşdaymış meğer... Bilal KARAMAN