RUH
sınırlarında gezindiğim
tüm kaybolmalarınla tüm var olmalarımla tüm sağ kalmalarımla tüm hayat ipuçlarımla bahçesine gömüldüğüm evdi niyetlerimle giderken hedefe ruh da açık derin bir yara fışkırırken acılar boşalan benliğimi kaybetmekte dolan sert hava acıma acı katarak mücella sızladıkça battıkça kopardıkça bağırır yer ve gök boşalır yağmurlar azalır iyi şeyler çoğalır karanlık kanayan ruhuma şu serseri şarkılar ve yollu kadınlar bir nevi aydınlık uçarı düşlerimde boğarken sertleşen yanlarımı daralır ruhumda bir kanal kalbin ritmi dağılır çığlıklar atarım içimden yankılanır tabiatın her yerinde ağaçlar yapraklarını döker rapunzel saçlarını köpekler salyalarını kudurur denizler ruhumda derin yara toparlanırken kendimden senli anlara intiharlara geriye çekilirim ümüğümü sıkar bakışları gözyaşları bir delinin akıllı tebessümler gibi uçurtmamı kapar rüzgar sardunyalar boyun büker ürperirim toplanır çöl tozları çamur yağar benliğime kirlenir, yıkanırım aynalarımla yıldızlarla sevişmek ne güzel güneş tutulmalarında sana doğru bir merdiven çıkar bir iki basamak sonra dururum yorgun ruh benim sen olmalarımla can damarına yapışıp emen vampir keskin dişleri ve uzun tırnaklarıyla sabahlara varmanın dayanılmaz cazibesi üfler ve çıkar ruhun aydınlık rüyalarında.. |
Güzel bir anlatım...
Kutlarım...
Şiirimi okuduğunuz veya okuyacağınız için teşekkürler…
...........................................Saygı ve selamlar..