Takıntı, Charles Baudelaire, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Sone
Büyük ormanlar, katedraller gibi beni korkutuyor, Org gibi gürlüyor ; ve lânetli kalplerimizde, Eski sızlanmaların titreştiği ebedî yas odalarında, Cenaze dualarının yankıları çınlıyor. Okyanus ! Senden iğreniyorum, atlamalarını ve gürültülerini, Ruhum kendinde buluyor ; yenilmiş adamın Hıçkırıklarla ve aşağılanmalarla dolu bu acı gülüşünü , Denizin devasal gülüşünde işitiyorum. Ne çok hoşuma gidecektin ey gece ! Işıkları, bilinen bir lisanı konuşan bu yıldızlar olmadan ! Zira boşluğu, karanlığı ve çıplaklığı arıyorum ben ! Ama karanlıklarla aynı zeminde mi ki Dostâne bakışlarda kaybolan varlıkların Gözümden fışkırarak yaşayan binlercesi. Charles Baudelaire. (1821-1867) Çev. Sunar Yazıcıoğlu |