HÜZNÜM OLDUN (293.)
İkiye bölündü yüreğim bu gece
İçinde umudu eksilmeyen ben Baktığımda yanımda olmayan sen Neden se hep hüznüm oldun benim Birden suskunluk çöktü üzerime Konuşmak istedim sürçtü dilim Oysa ne hayaller kurmuştum Tek tek yazmıştım gönül defterime Bir çıkmaz sokağa vurdum adımlarımı Döktüm içimde ki en mahrem sırlarımı Anlamıştım senin dönmeyeceğini Çıkmaz sokakta bıraktım umutlarımı Fatma Ayten Özgün |
Saygılarımla