DEDE!
Yorgun sakallarım ,yıllara meydan okumuş
Yüreğim küçük bir beyaz kuşun kanadında Kim bilir huzur duraklarımı Kim ? İsmini çaldığım o rehberin şefaati süzülür dudaklarımda Beni sen etme kavgasında yaralarım miras çocuklarıma Ey Rabbim! Dert beni sana yaklaştıran bir vesile bulur Çalışmak haramsız şükür Ansızın bir melodi çınlayınca kulağımda İlhamı yine ancak senden olur. Koparıp atasım var zamanı, öfkesi meçhul diyarlardan, Nefsimi imtihan ettikçe sabrım, gül kokar yaralarımdan Bir bebeğin hıçkırığıdır cennetim, Görünce cemailini kainat bağlanır Önce baba sonra DEDE deyince melekler Şükrümden bu kez ! İmanım sallanır. |
gelenler ile gidenler arasında
duranlar olmak.
tebrik ederim
yasattiniz şiiri