Yorgun argın, kızgın dargın, biraz da solgun
Geçiyor geçmesine de her gün
Geçmeyenler de var; acı, keder,
gözyaşı Kan ter içinde aşıyorum sürekli dağı taşı
Yetmiyor bazen isyan edip haykırmak
Bazen susmak en büyük cezadır kadere
Kolaydır çoğunlukla ezip geçmek, kalp kırmak
Sevemiyorum kimseyi gider diye yaban ellere
Uykusuz
geceler, sonsuz işkenceler, zulümler
O soğuk yatakta her gün atlattığım
ölümler
Geçici hevesler, bir gram
gülmeden geçen günler
Karşıma çıkmayın, yoksa bu sefer yenileceksiniz
Aymazlıklarınızın altında ezileceksiniz