son seslenişiYine gece, Zindanlarıma hiç gün ışığı sızmadı ki Sensizliğimde alev alev yandı dört bir yan Ve yıldızlar düştü ellerime… Seni hep yetim bir çocuk edasıyla bekledim, Bir çift ama gözle ufkunu gözledim Lal kılıcıyla damladı yüreğimden ilk kan Lisanım sen gideli perişan… Güller hep sen koksa da Dikenlerce hasretin can yaktı… Ben yokluğunda gülü tutmasını bile beceremedim Ve nisyanıma figan bulaştı… İklimim buz kesti Çöle düştü avareliğim Ama bunca günah içinde Yine sanadır ilk ve son seslenişim. |
güller hep sen koksa da
dikenlerce hasterin hep can yaktı...
ben yokluğunda gülü tutmasını beceremedim.
yetim çocuk edasıyla beklemenin ne olduğunu bilirim. yüreğine sağlık.
kalemin daim olsun