Delinin Aklı

Kendince kavminin önde gelenlerinden, dindarlığı herkes tarafından bilinip itibar gören biri kırlara gezmeye çıkmış, Allah’ın yaratıklarını ibret nazarıyla seyre koyulmuştu. Sonra kalktı, iki rekât şükür namazı kılmak üzere tekbir aldı. Olacak bu ya, tam o sırada Mecnun da kırlarda dolaşıyordu ve tesadüfen bu adamın önüne doğru geçip bilmeden orada oyalanmaya başladı. Adam selam verdikten sonra Mecnun’a seslendi:
“Bre çekil önümden, burada namaz kılıyorum.
O vakit Mecnun hayretler içinde sordu:”
“A efendi! Sen namazı niçin kılarsın?”
Adam şaşırmıştı. Delinin aklına hayret etti ve işin sonunu getirmek istedi:
“Neden sordun ki?”
“Namazı Allah aşkıyla ve onun için kılıyor musun diye?”
“Evet, Allah aşkıyla ve O’nun rızası için kılıyorum!” 
Mecnun öce güldü, sonra dudağını büzüp kederlendi.
“Kendini yokla beyim, içini yokla. Ben Leyla’nın aşkına düştüm düşeli bunca yıldır ondan başkasını görmüyorum da sen Allah aşkıyla namaz kılarken nasıl oluyor da sen beni görüyorsun?"

Şiiriniz her zaman ki gibi mükemmel bir eser olmuş, kaleminiz susmasın...
Gönlüne ve kalemine sağık...
................................................Saygılar ve selamlar..

meczup, cezbedilen, çekilmiş...Hak yolunda olanları iyi
bidatta olanları değil...ibretlikti.tebrikler ve saygılarımla.

elem keder acı veren
yagmasını bilmeyen
sadece gürleyen
sahde yüzlerden
allah korusun
kutlarım degerli paylaşımı