son nefesimle içime çektiğim karanlık ufuklara takılan bir çift göz
geçirirken yaşantımı gözlerimin önünden acıya doymuş bir bedenle
herşey boş sanki acıdan başka karamsar ve içine kapanık
bulunursa eğer sanki kaybedişimde dana çok üzüleceği için bulunmayan mutluluk
başka bedenlerde aranan ten kokuları sarılmalar yalanlar


son bahar mevsimi yürekte hep yaşanılan sızlayan sızlatan hissettiğim
baharı hiç görmeyen gözler de var mış mutluluğu bilmeyenlerde
bu sessiz gecenin sesli bir yanıda karanlığa hasret gün de var
suya muhtaç topraklarda gül meyen çocuklar ve bekleyenler bir ömür
hayat yılara yıllar aylara aylar haftalara haftalar günlere günler saatlere bağlı
peki ya ben sarsılarken rüzgarın önündeki yaprak gibi bana bu sözleri yazdıran
hangi sevdalı yürek yada kanadı kırık bir kuş gibi çırpınan kim