EVREN AĞLIYOR
EVREN AĞLIYOR
Hüzün aktı sabahın şafağında. Dağlar karsız çağlayanlar kurumuş. Gülüstanda güller sararmış solmuş. Karşı kayada bülbüller ağlıyor. Dermansız dert kavramış insanları. Kuzeyden güneye uçan kuşları. Bir felaket sarmış toprakları. Karşı kıyıda insanlar ağlıyor. Yaralı caylan alevlerden kaçıyor. Köpek kedi yavrusunu koruyor. Ege denizi suskun sular durgun. Karşı körfezde balıklar ağlıyor. Felaket düştü komşu hanesine. Boya kurumuş kalemde yazmıyor. Yanan evlerde canlı bağırıyor. Karşı koydaki ormanlar ağlıyor. Güneş sustu toprak bişey demedi. Olümpusa bir habermi gitmedi. Seyid Oğlu dört yanda ateş geldi. İmdat seslerine evren ağlıyor. 26 Temmuz 2018 Berlin Ali Koçak |
İlhamınız bol kaleminiz daim olsun.