Petunyalar Firarda
cüsseli
bir yokluğa yürüyor ayaklarım yüzümden damlayan yorgunluk kalp cebim sökük üstelik düşürdüğüm petunyalar öksüz ve bensiz hangimiz diri muamma ikimiz de düşseliz kim anlar dile gelse petunyalar kim yutabilir ılık nefesi koklayabilir hece hece yazdırabilir pembemsi ki kalem ketum yaralar unutkan his o cihetle kanıyor bu yaz vecitte gövdelerimiz BQ |
tebrikler ve saygılar sunuyorum...