İSTANBUL İSTANBUL (509)

İstanbul İstanbul güzel İstanbul.
Gelene geçene seyir İstanbul.
Gönüllere şarkı gazel İstanbul.
Dopdolu aşklara ömür İstanbul.

Bakın işte simge yedi tepeler.
İnciden süs ile göğe sepeler.
Yağmura yağışa uyar kepeler.
İnsanına bolluk şehir İstanbul.

İnsanımız göçmüş göçmekte hala.
Bir ekmek kapısı gönüle kala.
Kimisi dese de bu şehir bela.
Gülene gülen yüz tavır İstanbul.

Acılar olsa da hep yüzü gülen.
Hem de bir öğretmen yaşamı bilen.
Türkiye’nin her bir yerinden gelen.
Hastalara şifa revir İstanbul.

Bir musiki olmuş durur gönülde.
Sevda manileri dolanır dilde.
Büyüsü olmasa ne kalır elde.
Aşk ile sevene mehir İstanbul.

Dilden düşmez çoktur söz söyleyeni.
Bilenler bilirde, çok bilmeyeni.
Görenler olsa da var görmeyeni.
Fakir fukaraya kahır İstanbul.

Bu şehir bir sevda bunu görene.
Ta yüreğinden de sevgi verene.
Karşılık olarak sevgi derene.
Farklı bir çağ gibi devir İstanbul.

Zayi Ozan senin gönlün burada.
Bur da ereceksin sanki murada.
Düşüncen güzelde kalma arada.
Gizlenmiş bir cennet bağır İstanbul.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 12/07/2018 Perşembe
Yayın : 18/07/2018 Çarşamba
www.edebiyatdefteri.com/siir/1176022/