miyare söz geçmiyor
bilinmez bir kavmin malları elimde kaldı
satamadım hiç bir kışlakta atlarımı
nakıs bir filintanın kalbine denktir kalbim
duruşum denktir bilindik her acıya
mahpusmuyum zindanında bir avarenin
haşa!!!
arşada varmaz ellerim bunu da biliyorum
gözlerim akdenizdir zülfüm yeşile çalar
gözümü açtığımda gördüm ihanetleri
beni yıkayacak kimsemde kalmamışken
cesareti manolyalardan almış bir ırkın mensubuyum
velhasılıkelam anlatmak istediğim
düyun-u umumiye borç vermezdi kabile
habili öldürsündü
yaşamak mı? nafile…
dert etmedi kimse Musanın asasını
masanın öbür yanı mahzundu mahzun kaldı
araladı kayser gerçeğin anlamını
onunda gözü görmez ama bir kızı vardı
yakala perçeminden obur bir ihtiyarı
gör bak sana daha neler anlatacak mağripten
cenub rüzgarı vurur loğusa kadınları
ölümün acıdan haberi var mıdır sanıyorsun
doldur boşalt yap mavzerine dediysem,
kalbini kast etmedim
canına kast etmedim henüz hiçbir caninin
ezanlar okunuyor bulvarların üstüne
kokun değilse eğer genzimi yakan bu tütsü ne?