Masalsı günlerimizdeki özgürlük
Hep sol yanımı sana bıraktım
Boş kalacağını nerden bilirdim düşlerimin
Nerden bilirdim yaralarımın tekrar soluklanacağını
Bir ihtiras uğruna kaybettin kendini
Utancı kalırdı artık davranışlarımın...

Oysa sevgi pınarları büyütürdüm yüreğimde
Gelir de içen olur belki diye
En berrak sayfaları büyütürdüm mısralarımda
Mâlesef yıkıntı duvarlarına yaslanmışız
Toz misalii kül olup giderdi duygular
Yoksun rüzgarlarında savrulurken...

Hangi yana baksam
Düş kırığı, sakladığımız anılar
Eksik duygular kalmış ellerimizde
Bezirgan kapılarına düşen anılar
Solgun yüzümüz, hasret yanlarımız
Kayıp sevdalarI bile arar olduk
Son pişmanlığındaki bakışlarına
Belki gelirsin diye özgürlük...

Hep iyiler mi var bu dünyada
Elbet günahkar şu kullarını affeder mevlam
İyilik görünmeyen sokaklarında
Çocukların şahin ürkek bakışları vardı artık
Top tüfek mermiler yağardı yol boyunca
Uzağından bakar kalırdı yazık oyuncaklarına
Caddeleri döven ters rüzgarlar arasında
Acılarına aldırış bile etmeyen hazırkârlar vardı
Ne zaman akıllanır bilmem...

Yaşam gittikçe zorlaşır nefes alamaz olurduk
Bir yudum ekmeğe muhtaç insanlar görürüz
Fakirin aklında tertemiz bir yuva
Yanakları al al olmuş kız çocuklarının
Gülümseyen bebeleri kundaklarında
Uyanırdı her yer yıkıntı duvarları toz bulutu caba
Bir tek canlı kalmamış sokaklarında
Korkularına tünerdi silahlar
Bir can alıcısını bekler durur
Veresi gelirdi herkes canını
Son çaresi neydi...

Umut, ellerinde saklı sancılarıyla
Çalış çabala daima sen de çocuk
Kaygılı gözlerle bakma sakın
Mevlam en iyisini verir
Belki gelirsin diye...

Behçet Bük Eskişehir
2018