İsmail Tunçbilek
Gelde beni sana anlat gönlüm
Ne desem kördüğüm Gölgesiz hırçın bir fidanım ta ezelden serseri Ondandır bu tunçtan bileğim,ondan bu narin yüreğim Bir dem semah bir dem Bozlaktır kanadım Dert Eker gam biçer hicaz yaralarım Görsen fikrince renklerimi sanki bir gökkuşağı açar, Oysa bir garibin kahrı bir çingene ağıtıdır tezenem Notalarim bundan hep esmer akar Kimsenin perdesinde gözüm yoktur, ben bana sığarım gönül Bir derviş misali kendi sazıyla yine kendimi çalarım gönül Sabrım atadan mirastır, suskunluğum dolu başak, Birtek Mevlaya eğilir başım ve birtek ona tutsak Ah gönül!!! Ah ...Bilki! Bir feleğin çemberinde soluyor hergün ömür Ve beni sazım yaşatır yine sazimla ölür, ölüm! |
Beğendim...
........................................Saygılarımla selamlar..