SÜT KOKULU ÇOCUKLARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hep aynı acı hikaye... Yıllardır yaşananlara ağıt bu yazdıklarım.
Ah... Can Eylül,
Ağzı süt kokulu Leyla... Ve daha nice ziyan olmuş çocuklar Feryadınız yeri göğü tırmalar Bunu nasıl duymaz taşlaşan yürekler Kurşun mu akmış Bu kadar sağır kulaklar? Ey Tanrım... Söyler misin lütfen: Bu gözü dönmüş yaratıkların Utanmazca gidişi nereye kadar? Biz ne zaman böylesine canavarlaştık İnsanlığımızı nasıl, nerede bıraktık? Bu dünya, meleklerle cellatlarının Birlikte yaşaması için çok dar... Dün Ayşe, geçen yıl Ensar, belki yarın Bahar On yılda on binden fazla çocuğa istismar Yaşıyor sanmayın sakın sağ kalanları Onlar her gün yavaş yavaş ölüyorlar... Dile kolay desem değil, hiç değil Dil kuruyor ağızda Toparlanmıyor yazılacaklar... Anaların göz pınarlarınca kurusun artık Bu ülkede bahçeler, tarlalar, bağlar Kurusun, ne çıkar? Gökten ne yağmur yağsın ne de kar... Boy vermesin ekinler Büyümesin yoncalar Sadece AR yağsın AR!.. Naime ÖZEREN |