Anneciğim ,rüyalar kadar uzak kaldı,
Bak resimdeki şu bebekliğim.

Anneciğim ; rüyaları yaşatırdın bana,
O uzak zamanlarda bir masal gibi.

Bizlere masal anlatırdın uyurken...
En güzel rüyalara dalardım.

Sabahları senin sesin uyandırırdı beni ,
-Hadi çay hazır , okula geç kalma.-
-Anne beş dakika daha ,-derdim.

Kıyamazdın yine...beş dakika uyurdum.
Sabahları çayının o güzel kokusuyla
Uyanırdım...gül kurusu katardın çaya...bazen de karanfil.
-Kalk hadi bak,güllü çay yaptım derdin...
Hemen yüzümü yıkayıp koşardım yanına
O ,çok uzun saçımı ancak sen tarar örer din.
Kahvaltımı yaptırır ,beni okula yollar dın
Bahçe kapısında dualar ederek.

Yine çocuk olsaydım anne,
Yine evimizin kapısında beni okula yollasaydın anne!..
Ben çok özlüyorum;
Hani nerede o güzel günler anne?

Büyüdüm ben şimdi,benim çocuklarım var,
Ama özlüyorum çok...
Ben de çocukluğumu anne...
Bütün ailemi ,
Babamı ve kardeşlerimi de.
Hele dedemi ; bana şiirler okuyan
Dedemi de hiç unutamam anne.
Oda bir öğretmenmiş , biz yokken,
Onu yalnız dede olarak tanıdım :
Hep yazılar yazan, şiir okuyan,
Bir dedeydi...çok sorardım ona...
-Dede nasıl yazıyorsun bu şiirleri,
O zaman öğrendim ,onun da bir zamanlar
Öğretmen olduğunu.
O güzel günleri bu gün yadettim anne.
O, beni biraz üzgün görse :
Bana bir şiir okurdu ,onun da çok sevdiği,
Bir şiirdi.

RECAİZADE EKREM in bu şiiri:
Nerden uçmuş zavallıcık bir kuş
-Bana bak, hişt!..Sakın kaçıp gitme!
O kedernak o sakitane duruş.
Böyleyim ben...dokundu rikkatime.

Münkesirsen benimde var elemim,
Gel yakın gel seninle dertleşelim!

Ne içindir gönülcüğün meksür?
Bunu ben etmek isterim tahmin,
Mütehassir,benim gibi meftür,
Bu yerin sen de bir garibimi sin?

Ve devam edip giden bu şiiri okurdu bana.
Dinler ve severdim şiiri,
Pek durmazdım üzerinde.

Çok zamanlar geçti...
Ancak onlar yokken araştırdım,
Şimdi bir hatıra bana.

Neden o zamanlar bunları bilemedik anne?
Biliyorum çok cocuktuk belki de
Şimdi sen varsın ya anne
Yine de mutluyum
Şükürler Allah ıma.

Günay K. K.

,