BİR HÜZNÜN KÜLLERİ VAR...Ne gül kokusu kalmış, ne de bülbül figânı, Bahçede kurumuş gül, acep nerde bağbanı? Târumar olmuş gülşen, dökülmüş hep yapraklar, Esmiş yel, heder etmiş, kırmış ince fidanı... Hıçkırıklı dallara sonbahar sisi inmiş, Kuytu, loş saçaklara dertli serçeler sinmiş, Şarkılar fısıldayan rüzgarın sesi dinmiş, Görünmez karaltılar sarmış ıssız ormanı... Bir hüznün külleri var, uçuşan bulutlarda, Neden kaybolmuş gitmiş, sevgiler, umutlar da? Bir aşk rüyası saklı, kırılmış kanatlarda, Alıp götürmüş yıllar, dizlerdeki dermanı... Hâlenur Kor |