Yoksul evlerindeki var olan kırık camlar gibi yüreğim,
İçimde garip duygu, beni nasıl buldu, nereden bileyim,
Şu garip halim, bağra - gönle sindi, bu değil ki dileğim,
Gözler de yaş durmaz, bulut olur, inerler yüce dağlara...

Aşkın değerleriyle barışık olan insanları, yıllara sor,
Küskün yüreğinde o derin aşkı taşımaksa, inan ki zor,
O kendi halinde yanan bir volkanmış, sönmedi ki kor,
Bu meramım, geçmiş aşıklara değil, yaşayan sağlara...

Önce yaşanan büyülü düşü, tekrarında yaşamak mı adı,
Hem bir gök gürültüsü, hem de bir şimşek sendeki yadı,
Onca şekerin gevşediği tahin helvasının bir benzeri tadı,
Kim itiraz etmiş aşka, dönüp baksak nice geçen çağlara....

Aşk oyununda sahnelenen dünya ile, gerçeği çok farklıdır,
Aydınlık biçimde dışa vurma yok, iki kürek arası saklıdır,
Gök kuşağı gibi türlü renk arama, hep beyaz, hep aklıdır,
İç koskoca orman, benzermi? Şarabi siyah üzümlü bağlara...

Yıllar eskitmez tutulduğun aşkı, hiç bir şey onu söndürmez,
Hıçkırık - acı, hicranla dolu hamuru, ve de asla güldürmez,
Hüzünlü - kederli yıllar, habire geçse, zaman aşkı öldürmez,
Yükü taşımaya mecalin yoksa, dikkat! Erosun attığı ağlara...



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.