SUSTUM.
SUSTUM.
İstedim kurtulmak ama nafile. Hep gülmüşüm tebessüm ile. Ömrümce ben çekmişim çile. İsyan ederek hep sustum. Yaşadığı Dünya’da misafir insan. İstersen ağla istersen sen yan. Acılar olsa da geçecek zaman. Yıllarca sessiz hep sustum. Herkese kul olsa da gözde ten. Halkımın gerçek hamalıyım ben. Gönül taşırsa da ezilir beden. Bozuk düzene hep sustum. Fehmi., Kötüyü huy etmişse diline. Dağlarda silahı almıştır eline. Acımazlar bunlar kıza geline. Gözlerimde yaş hep sustum. |
Ben seni sevdikçe sen güzel oldun
Gündüzü geceyi yolda bıraktın,
Sen de meyil verdin sevdalım oldun
Venüs’ü, eceyi’yı yolda bıraktın,
Sevda düştü sere başlar bulanık
Seven maşuk arar gönlü dolanık
Çöllerde vahada oldu aranık
Mecnun’u Leyla’yı yolda bıraktın.
Kara sevdalılar karalar bağlar
Aşık olanların yüreği çağlar
Ferhat dağı deler Şirin’i ağlar
Ferhat’ı, Şirin’i yolda bıraktın.
Gittin izlerini bulamaz oldum
Evrende yitik iz acıyla doldum
Kerem oldum Aslı için yoruldum
Kerem'i Aslı'yı yolda bıraktın.
Neler gördü gönül neleri umdu
Çölleri dolaştı gördüğü kumdu
Kamber arzu ile gözleri yumdu
Kamber'i Arzu'yu yolda bıraktın.
Deli gönül ilden ile taşındı
Ömür törpüsüyle yontup aşındı
Yaşam bitti dendi mevsim kışındı
İSMAİLOĞLU’nu yolda bıraktın.
---- 22.03.1969 – Adana
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul.
BİR ŞİİRİMİ SUNUYORUM. .............................. Saygı ve selamlar..