tevazu.. üst düzey bir kaçmak zorunluğum vardı özel imgesiydim değer verdiğimin.. ki çıplak metaforlar kullanır eksiğimi gizemimde avutur-yanlışlarımı yalnız bırakırdım anlaşılamadım.. peltek değilim doğuştan dil kirası almadım re’lerden tüm desteğimi samimiyete verip ’sevdim’ dedim sezgiseline gönderdim katkısız duyumsamalarımı efsunla tahkimi mânâlı tesirdeydi sözlerim sevginin zerresine titizlenmesiydi talebim özenime iftiharla itina ederim hadi sevdiğim mükemmelliğe iltica edelim neden kapıyı çarpıp gitti bilemedim ! ki anladım beni anlamadığını kalsaydı’tevazuyu birlikte arayalım’ diyecektim ... .. |