Aynamda iz bırakmış o ıslak bakışların
Silinmez yüreğimden efsunlu nakışların
Dönüşü uçurumdur sevdakâr yokuşların

Güler yüzlü meleğim; o adam benim babam!...
O, ilk ve son dileğim; o adam benim babam!...

Sen koca bir ormansın, ben ormanda çalıyım
Sen köküsün çınarın, ben çınarın dalıyım
Kefenimdir al bayrak, vatana sevdalıyım

Bu dünyayı boşadı; o adam benim babam!...
Onuruyla yaşadı; o adam benim babam!...

En güçlü insandır o, evladının gözünde
Cennet sureti yansır o tertemiz yüzünde
Babacan tavırların tılsımı var sözünde

Dağlar gibi dik durur; o adam benim babam!...
Onda asalet, gurur; o adam benim babam!...

Duanla kanatlanır, yüreğim kuşa döner
Yokluğunda hüzünler sel olur, yaşa döner
Nefesler tükenince mevsimler kışa döner

Umudun çerağıdır; o adam benim babam!...
Sonsuzluk durağıdır; o adam benim babam!...

Yürek yangınlarını gözyaşı söndüremez
Yola revan olanı hiçbir güç döndüremez
İçi boş teselliler acımı dindiremez

Damarda yürüyen kan; o adam benim babam!...
Tenimde can içre can; o adam benim babam!...

Kimseye eğilmedin, yenilmedin zamana
Onurunla yaşadın, sevgin sığmaz ummana
Boynun kıldan inceydi Hakk’tan gelen fermana

Dağları aşıp gitti; o adam benim babam!...
Ömür oyunu bitti; o adam benim babam!...

Bu dünyadan tertemiz göçmek idi muradın
İnşallah sağ taraftan verilecek beratın
Uzağıma düşsen de hep yaşayacak adın

Karakışta bahardı; o adam benim babam!...
Gece vakti nehardı; o adam benim babam!...
Bu dünya gurbetinde güvenmedi varlığa
Mevlâsına dayandı düştüğünde darlığa
En zor zamanda bile göğüs gerdi zorluğa

Ağrı kadar yücedir; o adam benim babam!...
Aşka banmış hecedir; o adam benim babam!...

Seninle geçirdiğim hatıralar düş gibi...
Ten kafesinden çıktın, uçup gittin kuş gibi...
Mevsim bahar olsa da ruh coğrafyam kış gibi...

Fırtınadır, tipidir; o adam benim babam!...
Hakikatin ipidir; o adam benim babam!...

Bir lokma ekmeğini ikiye bölüşlerin...
Gözlerimin önünden gitmiyor gülüşlerin
Gönlümün ekranında siyah beyaz düşlerin

Yokluğu kor ateştir; o adam benim babam!...
Sımsıcak bir güneştir; o adam benim babam!...

Yüreğinin tahtına destursuzca kuruldum
Nice fırtına yedim, sular gibi duruldum
Kavuşmaya ne kaldı, sensizlikten yoruldum

Açıktı gönül gözü; o adam benim babam!...
Senetti her bir sözü; o adam benim babam!...

Taşarım yatağımdan, ırmak gibi çağlarım
Yokluğun kor ateştir, yüreğimi dağlarım
Adını sayıklayıp kaderime ağlarım...

Sabır kadim huyuydu; o adam benim babam!...
Yusuflara kuyuydu; o adam benim babam!...

Güneşi kıskandırır; boyu posu, sayesi...
Sevgi ve hoşgörüydü en büyük sermayesi...
’İyi insan, iyi kul’ olmaktı tek gayesi...

Gönlüme düşen cemre; o adam benim babam!...
Uydu ilâhî emre; o adam benim babam!...

Beride hasret düğüm, ötelerde toy vardır
Sensiz bu dünya bize hem çekilmez, hem dardır
Ey kader denen usta, filmi geriye sardır!...

Önden giden atlıydı; o adam benim babam!...
Dili baldan tatlıydı; o adam benim babam!...

M. NİHAT MALKOÇ