&&
Ben, kimim?
Bu şehir, bana yabancı.
İnsanları bana yabancı, onlar için ben yabancıyım bakışırken, bu şehirde.
Bu durum kahretti beni.
İçime oturdu, bu şehirdeki insanların dikkatli bakışları!
Kahretti, kahretti bu şehir beni.
Bu şehirde ben yokum şimdi, öyleyse bu ben kimim. ?
Ben kimim ben bilemiyorum, burada yaşayanlar bilmiyor beni.
Bu şehir, bu şehir neden bana yabancı şimdi.

&&

Yalan yanlış, yüzler.
Kimi ağam demekte, kimisi beyim demekte konuşurlarken.
Öpüşen sarılan yok yaklaşıp.
Arkamdan sırtımı yumruklayan dostlar kalmamış bu şehirde.
Gözlerimi kapayanlar yok, arkamdan.
Dost yok, arkadaş yok.
Bir zamanlar sokaklarında, beraber oynadıklarımız yok.
Öyleyse, ben kimim?
Bu şehir güzel amma, ben yabancıyım bu şehirde.

&&

Çok değişmiş, bu şehir.
Çok…
İnsanları farklı, çocukluğumu yaşadığım yerleri farklı.
Minareleri, camileri bile farklı, bu şehrin.
Ve!
En fazla’ da bu şehrin insanlarına göre ben de farklı biri olmuşum.
Bu şehir değişmiş, bana yabancı, ben kimim bu şehirde?

&&

İçim acıyor, durdukça.
İçim.
Yıllanmış anılar, gözyaşı döktürüyor gözlerimden bana.
Ve!
Bir kasvettir oturuyor, çakılmış gibi üzerime.
Boğuluyorum.
Terliyorum kaçmak istiyorum bu şehirden.
Bu şehirde, manzaralar güzel, yenilikler güzel amma, ben yokum, içinde.
Bu şehir bana yabancı, ben kimim bu şehirde.

&&


Belki son gelişim olacak, bu şehre.
Anam yok babam yok, kardeşlerim yok bu şehrin içinde
Mezarlıklar dolmuş, beni bekler gibi, akranlarımla!
Yaşıtlarımla!
Bir ablam vardı, çok sevdiğim onu da verdik, bu şehrin bağrındaki bir yere
Rahat uyusun, mekânı cennet olsun diye.
Artık buralar bana haram oldu, ben gurbet elde kaybolmuş bir kişisiyim bu şehrin.
Elveda güzel yerler, elveda güzel şehir
Elveda!
Elveda çocukluğumu geçirdiğim yerler.
Elveda!
Bu şehir bana yabancı, ben kimim bu şehirde.


&&

13 Haz. 18
Ahmet Yüksel Şanlı er