ELVEDA RAMAZANNasılda alıştık seherde nura, Bereketler dolu kalktık sahura, Seninle makama erdik huzura, Ya şehri Ramazan, veda elveda. Arkadaş ile dost hısım akraba, İnsanoğlu benzer tıpkı seraba, Göremem Ramazan, belki galiba, Ya şehri Ramazan, veda elveda. Bir daha gelir mi ruhu okşayan? Bugün vuslattadır dünde yaşayan, Yerimiz orası elbet aşiyan, Ya şehri Ramazan, veda elveda. Davul ile mani ne de alıştık, Uyuduk uyandık, bir mahmurlaştık, Sabıra dayandık orucu açtık, Ya şehri Ramazan, veda elveda. Gönüle bıraktın altınla inci, Ayların on biri, o on ikinci, Sabah oldu öğlen, şimdi ikindi, Ya şehri Ramazan, veda elveda. İrfan Yıldırım Çevik |