UCUBE YALNIZLIKLAR
kefen soyanlar
hezeyanlar kim bu birdirbir oynayanlar bu cayanlar kim yolma saçını başını kendini yorma üzerindeki emanetleri çıkar lanetleride hiç öptünüz mü üryan lığı ağız tadıyla göz ucuyla öptünüz mü bence yakışanı giymeli insan ihsanı pardon bayan! siz sevişmeden kadınlığı ispatamı kalkışıyorsunuz yoksa susarak mı konuşuyorsunuz hikayesi çilesi sillesi çek dişlerini gecenin iplerini çek bir ara verseler görecekler kayıpları ayıpları görecekler ne ruhsatlı ne garanti hayat hala ucube bir yalnızlıkta koyup kotarmakta piç gibi bir hiç gibi şimdi unutulan anlar giyindim obezite zanlar bende kalan tüm ayrıntıları derledim köşe bucak ve yırtılan bir resmin ar damarı çatladı deli gibi zemheri gibi sırtımda darp izleri ve kırbaç ben diyeyim bir sümuç sen de bir kulaç kızıl haç tirşe amaç sevmeye çoktan sıra geldi de hepsi istiyor haraç baktım da görüntüye takılanlar resmen ölüydüler sen en iyisimi kabir mitinglerinde bana da bir yer aç |
O ana gelininceye kadarkilerin toplamıdır yalnızlıklar... Kalabalıklardaki yalnızlıklar, o hengâmede pek fark edilmez belki ama 'yalın' hale gelince ilk kezmiş gibi acıtır... Oysa sadece 'malumun ilanıdır'...
Geçmişin iredelenmesiyle 'an'a etkisini sorgulayan şiirinizi kutlarım Sabri Bey...
Saygılarımla...