YAŞIYOR ZANNETSEN DE
Güzelliklerle dolu hayatımın penceresinden
Şimdi simsiyah bulutlar geçiyor önünden Korkar oldum artık yaşayandan ölenden Fırtınalara teslimim endişe ediyorum kendimden Hayatın savurduğu toz tanesindeyim Rüzgârın yere çarptığı buhranın içindeyim Uzatsam ellerimi tutan yok feryat figan Seslensem semalara sesimi çığlığımı duyan yok Yaralarım acıtıyor kanıyor merhem yok İnleyen yürek sesimin nağmelerini Her gece dinleyen kulaklarım isyan da Kanayan kalbimin atışları gün gün azalmakta Her şey yerle bir oldu o büyük tufanda Bir kapısından girdim öbüründen çıktım handa Kısa yolculuk yaptım koca bir zamanda Güzellikleri görmüyorum yaşıyor zannetsen de Bedriye Çam.12.06.2018 |