MOR BAHARLARIMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ogün yanlış bir otobüsle çıkınca... kayboldum, Berlin de. Sonra bir parkta oturup ne yapacağımı düşünürken,bu şiiri yazdım.Korkumun geçmesi için.
Yüreğimin kırılmış anılarını toplayamıyorum ;
Yokluğun vuruyor, kalbimin sol yanına, Rüzgar acıları savuruyor, Berlin sokaklarına. Henüz yeni çiçekler dallarda, Bulutlar, yağmuru yüklemiş...yağmak yağmamak arası. Bir şarkı yeniden dolduruyor , Gözlerime yaşları... Masmavi acılar açıyor yüreğim. Bir şarkıda akşam oluyor : (Sevemez kimse seni ) (Benim sevdiğim kadar) Gözlerinde dizeler hayat buluyor. Yalnızlığımın orta yerinde , Kahırlanıyorum sensizliğime. Şiirlerim henüz alışamadı yokluğuna, Mor baharlar hüzünle başladı. Ayrılık; içimde yeşermeye başlayan, Umutları yok etti. Ellerin olsaydı ; Gözlerimdeki kara bulutları, Silerdi biliyorum. Damla damla akan yaşlar , Böylesine sel olup yıkmazdı İçimdeki ; Ne hayallerle ördüğüm , Ümit dünyamı... Aşk bir baharmıydı İçimizde yeşeren, Yoksa... Simsiyah karanlıklarımızmıydı. Bilemiyorum... Ağlıyorum. Günay K. K. / 2 / 4 / 2018 Berlin |