GELECEĞİM DEMİŞTİNDün istasyonda bekledim seni. Geleceğim demiştin hani. Son tren de ayrıldı gardan. Ellerim yanıma, Ateş bağrıma düştü. Gelmedin bir tanem gelmedin. Bak bizim şarkımız çalıyor radyoda. “Gel tanışalım önce” Dinliyor musun? Ayak izlerini aradım bir bir Cadde ve sokaklarda. Hani ayağım bir çukura girmişti de sendelemiştim, Ve sen tutmuştun beni, Düşmekten kurtulmuştum. Bugün yine o yerden geçtim Korktum düşerim diye Yanımda yoktun Neredesin ay yüzlüm! Otogara koştum ardından. Otobüsle gelirsin diye. Bekle geleceğim demiştin ya Boşa beklemiştim tren garında Otobüsün çoktan gelmiş olmalıydı oysa. Tek tek peronları dolaştım. Edirne’den gelenler, Ağrı’dan gelenler Boşaldılar birer birer. Anneler, çocuklar, sevgililer, Ama sen yine yoktun Neredesin ay yüzlüm! Oturduğumuz kafeye gittim Aynı masada Aynı koltuğa oturdum Boş bıraktım senin yerini Gelirsin diye. Bir kapıya, bir saate, bir perona Saatlerce baktım. Neredesin ay yüzlüm! Ayaklarımı sürüyerek eve döndüm Kafamda bin bir düşünce “Ya kötü bir şey olmuşsa. Mutlaka gelecekti oysa” Televizyonu açtım korkuyla Kanal kanal haberleri dolaştım Şükür, kaza haberi yoktu ilk defa. Acaba yarın mı geleceksin Yarın sabah tekrar gideceğim. Tekrar bekleyeceğim seni Ne olur çabuk gel, bekletme e mi? Hava karardı bir tanem, Tıpkı bahtım gibi. Hani bekle demiştin Hani, geleceğim demiştin, Bekledim, gelmedin. Neredesin ay yüzlüm! 2008 KIRIKKALE LEYLA İNAN |