“Zaman bir kibritse, neyi yakar?
Niye kızar, genç adam kibrite?
Paramparça halini kim birleştirecek?
Yaşadıklarını anımsayıp, el mi ettin nefrete.”
*
Dipsiz kuyulara çok kelimeler bağladım.
Yalnızlığımı paylaşayım diye.
Ellerime değil, ayaklarıma ağladım.
Pişmanlığım pişman, kaldırım taşlarında.
*
Sinsi takipte anılarım, köşe başlarında
Bir bedenim ölüyor bir ruhum.
Siyahtan ebemkuşağı yaptım.
Yine de gelecek peşindeyim.

Bütün renkler peşimde, mevsimlerim kayıp
Oynamaktayım tomurcuklarla, kan içinde.
Bu oyun başka oyun aç ellerini
Gör umudun tohumunu kan içinde.

Senin elinde değil, gidiyorum diyemezsin
Yaşayacakların seni çeker kaldırımlara
Bu şehir açtır çıplaktır küf kokar anılar
Acı çekmek, katlanmak gerek yıldırımlara.

Dejavu ruhumun iklimini boran eyledi.
Her gece kutuplardayım yaz akşamlarında.
Bir kibrit yaktığımda zamanıma geleceğime
Afrikalı bir çocuk ağlar göğsümün üstünde.


24/01/2010/YENİCE/ÇANAKKALE